Międzynarodowe Towarzystwo Medcycyny Fizykalnej i Rehabilitacji (ISPRM) zaprasza do udziału w webinarze poświęconym globalnej sytuacji medycyny fizykalnej i rehabilitacji w obliczu pandemii koronawirusa. Udział w szkoleniu jest rekomendowany wszystkim lekarzom rehabilitacji, w szczególności osobom w trakcie specjalizacji.
Czas: 8 maja, piątek, godzina 18.00 CEST
Kliknij żeby się zarejestrować
Wśród wykładowców:
prof. Marta Imamura, MD PhD - Brazil
prof. Francesca Gimigliano, MD PhD - Italy
Prof. Mooyeon Oh-Park, MD MS - USA
Prof. Rochelle Dy, MD – USA
Moderator:
dr Manoj Poudel MD – USA/Nepal
Z przyjemnością informuję, o otwarciu naboru na Europejski Egzamin z Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji stwarzający szansę na otrzymanie tytułu Fellow of European Board of Physical and Rehabilitation Medicine (FEBPRM). Tytuł ten oznacza on osiągnięcie kompetencji zawodowych w dziedzinie medycyny fizykalnej i rehabilitacji na poziomie europejskim.
lekarze z tytułem specjalisty rehabilitacji medycznej.
Egzamin odbędzie się jednocześnie w krajach członkowskich lub stowarzyszonych Sekcji UEMS-PRM. Do zdania egzaminu konieczne jest udzielenie prawidłowej odpowiedzi na przynajmniej 60 ze 100 pytań wielokrotnego wyboru. Zakres pytań odpowiada podstawie programowej kształcenia podyplomowego w medycynie fizykalnej i rehabilitacji. Materiały edukacyjne przydatne w trakcie przygotowania do egzaminu dostępne są po zalogowaniu na tej stronie
Więcej szczegółów dotyczących przebiegu egzaminu znajdziesz tutaj.
Przewidywane miejsce i czas egzaminu:
Narodowy Instytut Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji; ul. Spartańska 1, 02-637, Warszawa, 27 listopada 2020 r.
Posiadacz tytułu FEBPRM ma kompetencje zawodowe na poziomie europejskim, co jest anonsowane w upublicznionym spisie certyfikowanych specjalistów i korzysta ze:
(przed przystąpieniem do rejestracji zalecam nawiązanie kontaktu z Krajowym Menedżerem EBPRM na obszar Polski: Piotr Tederko, adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript., telefon: 506663718 i przesłanie do wglądu skanu dyplomu specjalizacyjnego)
Termin rejestracji kandydatów na egzamin upływa 30 września 2020 r. i nie podlega przedłużeniu.
Ostre infekcje dróg oddechowych są główną przyczyną ostrych zachorowań i trzecią co do częstości przyczyną umieralności na świecie. Są odpowiedzialne za co najmniej 6% niepełnosprawności na całym świecie i powodują znaczne obciążenia ekonomiczne. Mogą być spowodowane przez wirusy lub bakterie, i są klasyfikowane jako infekcje górnych dróg oddechowych (obszar od ujścia nozdrzy do strun głosowych) i infekcje dolnych dróg oddechowych (obszar pod strunami głosowymi, w tym płuca). Według Światowej Organizacji Zdrowia ostre infekcje dróg oddechowych są zdefiniowane jako infekcje dróg oddechowych trwające krócej niż 30 dni, a objawy kliniczne to spektrum od zwykłego przeziębienia do zapalenia płuc. Przebieg kliniczny ostrych infekcji dróg oddechowych może być nieprzewidywalny, szczególnie w krajach rozwijających się. Leczenie obejmuje spoczynek, leki objawowe i, jeśli wskazane, antybiotykoterapię. Istotne znaczenie mają są strategie profilaktyki ostrych infekcji dróg oddechowych, od promowania zdrowych przyzwyczajeń , takich jak regularna aktywność fizyczna i, jeśli dostępne, szczepienia, po zaprzestanie szkodliwych nawyków, takich jak palenie. Istnieją przesłanki, że prawidłowo zaplanowany i ustrukturyzowany program ćwiczeń może być przydatny w poprawie stanu zdrowia osób i leczeniu ostrych infekcji dróg oddechowych poprzez zmniejszenie zapadalności, nasilenia i czasu trwania.
Celem systematycznego przeglądu Cochrane była ocena skuteczności ćwiczeń w zakresie zapadalności, nasilenia lub czasu trwania ostrych infekcji dróg oddechowych w populacji ogólnej. Interwencję polegająca na ćwiczeniach fizycznych porównywano z brakiem ćwiczeń lub zwykłym postępowaniem. Główne oceniane wyniki obejmowały liczbę epizodów ostrej infekcji dróg oddechowych w skali rocznej, odsetek uczestników badania, którzy doświadczyli co najmniej jednej ostrej infekcji dróg oddechowych w okresie badania, nasilenie objawów ostrej infekcji dróg oddechowych, liczbę dni objawów w 12-tygodniowej obserwacji oraz liczba dni objawowych na epizod choroby. Drugorzędowymi wynikami były laboratoryjne parametry układu odpornościowego, jakość życia, koszty ponoszone przez pacjenta, uboczne efekty ćwiczeń i wykonywanie zaleceń w grupie interwencji. Niniejszy przegląd jest aktualizacją przeglądu opublikowanego w 2015 r. W bieżącym przeglądzie zidentyfikowano 14 randomizowanych badań kontrolowanych z udziałem 1377 osób w wieku od 18 do 85 lat, w tym osób z przewlekłymi chorobami układu oddechowego. W żadnym z włączonych badań nie porównywano ćwiczeń fizycznych ze zwykłą opieką. Większość badanych interwencji polegała na stosowaniu ćwiczeń aerobowych o umiarkowanej intensywności (chodzenie, trening bieżniowy, jazda na rowerze, lub ich kombinacja) co najmniej trzy razy w tygodniu, przez 30 - 45 minut. Czas obserwacji wynosił od co najmniej 1 tygodnia do maksymalnie 36 tygodni (mediana 12 tygodni).
Zidentyfikowano dowody niskiej jakości, na efektywność ćwiczeń w postaci zmniejszenia ilości epizodów ostrych infekcji dróg oddechowych oraz odsetka uczestników, którzy doświadczyli co najmniej jednego epizodu w okresie badania. Autorzy znaleźli również niskiej jakości dowody, że ćwiczenia zmniejszają nasilenie objawów ostrej infekcji dróg oddechowych, liczbę dni z objawami w ciągu 12 tygodni okresu obserwacji oraz liczbę dni z objawami na epizod choroby. W odniesieniu do wtórnych wyników badania autorzy znaleźli dowody od umiarkowanej do niskiej jakości, że ćwiczenia fizyczne nie mają wpływu na wskaźniki laboratoryjne układu odpornościowego oraz dowody o umiarkowanej jakości na brak wpływu ćwiczeń na jakość życia i koszty dla pacjenta, oraz niskiej jakości dowody na brak objawów ubocznych i spełniania zaleceń terapeutycznych w grupach interwencji.
Przyczyną redukcji poziomu dowodów były ograniczenia w metodologii na etapie projektów badawczych, ich realizacji i niedokładności wyników. W projektowaniu dalszych randomizowanych kontrolowanych badań ważne jest by zadbać o właściwy dobór pacjentów, zaślepienie oceniających, raportowanie wszystkich analizowanych wyników i rejestrację protokołów badań. Ponadto przyszłe badania powinny obejmować porównanie ćwiczeń fizycznych ze zwykłą opieką. Czytaj dalej...
Zespół jelita drażliwego jest przewlekłym zaburzeniem czynnościowym manifestującym się bólem brzucha, zaburzeniem rytmu wypróżnień, wzdęciami i dyskomfortem towarzyszącym wypróżnieniom. W przebiegu mogą dominować biegunkę, zaparcia lub oba typy objawów. Choroba dotyczy około 11% populacji światowej, występuje częściej u kobiet. 30% osób dotkniętych konsultuje się z lekarzami. Zespół jelita drażliwego ma związek z dysfunkcją lękową i jest rozpoznawany rzadziej (25%) u osób powyżej 50 roku życia i wpływa na ich jakość życia.
Celem niniejszego systematycznego przeglądu Cochrane była ocena skuteczności i bezpieczeństwa interwencji opartych na sprzężeniu zwrotnym (biofeedback) u osób z zespołem jelita drażliwego. Przeanalizowano osiem randomizowanych kontrolowanych badań opublikowanych w siedmiu artykułach przed lipcem 2019 r. Biofeedback definiuje się jako monitorowanie w czasie rzeczywistym sygnałów fizjologicznych pacjenta poddanego terapii, i przekazywaniu jej jako informacji zwrotnej w celu poprawy objawów i polepszenia wydolności. Do wykorzystywanych objawów należą (i) zmiany temperatury ciała, (ii) przewodnictwo elektryczne skóry, (iii) zmienność rytmu serca, (iv) aktywność mięśni i (v) wzorce oddychania. W badaniach porównywano interwencję biofeedback z pozornym biofeedback, terapia poznawczo-behawioralna, placebo lub brakiem leczenia. W badaniach brało udział 300 osób dorosłych ze zdiagnozowanym zespołem jelita drażliwego. Analizowano poprawę kliniczną objawów zespołu jelita drażliwego, zmiany jakości życia i obecność zdarzeń niepożądanych biofeedback i terapii poznawczej.
Na podstawie analizy nie zidentyfikowano wystarczających dowodów dobrej jakości powalających stwierdzić skuteczność interwencji biofeedback w redukcji objawów zespołu jelita drażliwego. Odnotowano pewne pozytywne wyniki biofeedback, gdy jest on stosowany w wieloskładnikowej interwencji psychologicznej, w porównaniu z grupą kontrolną pozostającą bez leczenia, w zakresie objawów klinicznych, depresji i lęku, ale jakość uzyskanych dowodów jest bardzo niska, a efekt niepewny. Biofeedback może być skuteczniejszy w porównaniu z hipnoterapią. W porównaniu do terapii psychologicznej biofeedback nie zmniejsza ogólnych objawów zespołu jelita drażliwego ani bólu brzucha. Biofeedback, gdy jest stosowany ze standardową terapią i w porównaniu ze standardową terapią samą lub z pozorną biofeedbackiem, może prowadzić do ogólnego zmniejszenia objawów. Istniejące dane dotyczące skuteczności biofeedbacku w przypadku zespołu jelita drażliwego są ograniczone i niepewne. Potrzebne są dobrze zaprojektowane badania, uwzględniające pełne raportowanie procedur zaślepienia uczestników i badaczy, jak również objawów niepożądanych. Czytaj dalej...
Z przyjemnością zawiadamiam o otwarciu naboru na kurs zdalny dotyczący oceny biomechanicznej, przeznaczony dla lekarzy rehabilitacji. Kurs jest organizowany przez Instytut Biomechaniki w Walencji, częściowo finansowany z unijnych środków programu Leonardo DaVinci (2013-1-TR1-LEO05-47549) i akredytowany przez Europejskie Towarzystwo Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji (ESPRM). Jest to już czwarta edycja tej interesującej inicjatywy edukacyjnej.
Kurs ma 40 godzin dydaktycznych i będzie się odbywał w okresie 25 maja - 24 lipca 2020.
Zapisy i szczegółowe informacje są dostępne tutaj.
Sytuacja epidemiologiczna związana z pandemią SARS-Cov-2 powoduje istotne zmiany w praktyce rehabilitacji w różnych krajach Europy i świata. poniżej znajdą Państwo materiały ilustrujące podejścia tego problemu w różnych krajach, a także publikacje międzynarodowe dotyczące COVID-19 lub bezpośrednio związanej problematyki. Artykuł jest aktualizacją materiału zamieszczonego 27 marca 2020.
1) stanowisko SIMFER (Włoskiego Towarzystwa medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji)
2) Rekomendacje Komitetu Doradczego Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji przy Ministerstwie Zdrowia Republiki Słowenii udostępnione przez dr. Klemena Grabljeveca z University Rehabilitation Institute, Ljubljana, Slovenia
3) wytyczne fizjoterapii oddechowej w COVID-19 na podstawie zasobów Cochrane i BMJ
4) poradnik Zhejiang University School of Medicine (kompendium ogólne dla fachowców ochrony zdrowia zajmujących się pacjentami z COVID-19).
5) rekomednacje z Singapuru na podst. Archives of Physical Rehabilitation Medicine
6) Artykuł opisujący odległy efekt ARDs
7) wytyczne fizjoterapii oddechowej w COVID-19 z Lancashire Teaching Hospital (UK)
8) stanowisko UEMS
9) postępowanie w okresie następującym po fazie ostrej COVID-19: rehabilitacja i opieka paliatywna
10) FIZJOTERAPIA W INTENSYWNEJ OPIECE MEDYCZNEJ Przegląd piśmiennictwa (Chest, 2013)
11) OCENA FUNKCJONALNA OSOBY W STANIE KRYTYCZNYM: OKRES OSTRY, FAZA PO OKRESIE OSTRYM I OKRES PO HOSPITALIZACJI (PRZEGLĄD NARRATYWNY NARZEDZI DIAGNOSTYCZNYCH (Austr Crit Care, 2011)
12) RYZYKO TRANSMISJI OSTREJ INFEKCJI ODDECHOWEJ NA PERSONLE MEDYCZNY W CZASIE WYBRANYCH ZABIEGÓW NA DROGACH ODDECHOWYCH - intubacja, tracheostomia, bronchoskopia, wentylacja, odsysanie dróg oddechowych, inhalacje, fizjoterapia oddechowa, BiPAP, CPAP (PLOS ONE, 2012)
13) DYSPERSJA POWIETRZA PODCZAS KASZLU Z UŻYCIEM MASKI I BEZ NIEJ (PLOS ONE, 2012)
14 i 15) REHABILITACJA PO WYPISIE OSOBY HOSPITALIZOWANEJ ZE STANEM KRYTYCZNYM Z ZESPOŁEM SŁABOŚCI PO INTENSYWNEJ TERAPII (14: J Crit Care, 2015; 15: Cochrane Collaboration systematic review- J Cachexia Sarcopenia Muscle 2016)
16) COVID-19 Raport dla Oddziałów Rehbailitacji Stacjonarnej (American Academy of Physical Medicine and Rehabilitation, 2020)
17) Objawy kardologiczne COVID-19
18) koagulopatie i zespół antyfosfolipidowy w COVID-19
20) Objawy neurologiczne COVID-19
21) COVID-19 u dzieci
22) Remdesivir w leczeniu COVID-19 (One Health, 2020)
23) Charakterystyka kliniczna SARS-CoV-2 - metaanaliza (Clin Virol, 2020)
24) Charakterystyka kliniczna i epidemiologiczna COVID-19 (Lancet, 2020)
25) Charakterystyka kliniczna i ryzyko śmiertelności COVID-19 (Lancet, 2020)
26) Schemat przebiegu zakażeń COVID-19 (Rahme RJ)
27) System ochrony zdrowia wobec epidemii COVID-19 - doświadczenie włoskie (Lancet, 2020)
28) System ochrony zdrowia wobec epidemii COVID-19 - doświadczenie hiszpańskie (Lancet, 2020)
29) Lopinavir–Ritonavir u dorosłych z Covid-19 o cięzkim przebiegu (NEJM, 2020)
30) Chlorochina w COVID-19 (Antiviral Research, 2020)
31) KORONAWIRUSY: ZDOLNOŚĆ PRZETRWANIA NA POWIERZCHNIACH I WRAZLIWOŚĆ NA ŚRODKI BIOBÓJCZE (J Hosp Inf, 2020)
32) COVID-19 i osoby z chorobami nerwowo-mięsniowymi (stanowisko World Muscle Society)
33) FIZJOTERAPIA U OSÓB Z COVID-19 W OKRESIE OSTRYM W FAZIE SZPITALNEJ (J Physiother, 2020)
34) Działania podejmowane w zakresie organizacji rehabilitacji i medycyny fizykalnej w krajach członkowskich ESPRM: wyniki ankiety europejskiej (7.04.2020)
35) Zaproszenie na webinar przygotowany przez ESCMID (The European Society of Clinical Microbiology and Infectious Diseases) “COVID-19: An unexpected pandemic challenge to unprepared health care systems”, piątek 10 kwietnia, 16.00 CET.
36) Fizjoterapia oddechowa w COVID-19 (J Physiother 2020); rekomendacje postępwania w okresie podostrym (Turk J PRM 2020)
37 i 38) Przygotowanie systemu rehabilitacji do wyzwań związanych z COVID-19 - przykład włoski (37. Negrini et al. Eur J Phys Rehabil Med, 2020; 38. Boldrini et al. Eur J Phys Rehabil Med, 2020)
39) Koordynacja kierowania pacjentów wymagających pilnej rehabilitacji: udostępnione przez prof. Iuly Treger M.D., PhD, MHA, Department of Rehabilitation, Soroka Medical University Center
40) najnowsze wytyczne opublikowane na platformie edukacyjnej MEDSCAPE:
41) Prof. Henk Stam, Prezydent Europejskiej Akademii Rehabilitacji Medycznej (EARM) wzywa do działania w obliczu wzrostu liczby osób z zespołem zaburzeń po intensywnej terapii (Post Intensive Care Syndrom - PICS) i odnośny artykuł w J Rehabil Med, 2020.
42) Brugliera L. Rehabilitacja pacjentów z COVID-19 (J Rehabil Med, 2020)
43) Khan F. Amatya B. Rehabilitacja medyczna w obliczu panedmii - komentarz (J Rehabil Med, 2020)
44) Vigorito C. COVID-19: konsekwencje dla rehabilitacji kardiologicznej (Monaldi Archives for Chest Disease, 2020)
45) Masiero S. COVID-19, balneterapia, układ odpornościowy człowieka (Int J Biometeorol, 2020)
46) Tur BS, Evick D. Is PRM needed much more for COVID-19 pandemic? (Turk J Phys Med Rehab 2020)
47) Rehabilitacja ze szczególnym uwzględnieniem poprawiania funkcji wentylacyjnej w fazie ostrej i późniejszej OOVID-19 (Kiekens, Eur J Phys Rehabil Med 2020)
48) Przygotowanie systemu rehabilitacji do wyzwań związanych z COVID-19 - Wielka Brytania (Singh, Eur J Phys Rehabil Med 2020)
49) Przygotowanie systemu rehabilitacji do wyzwań związanych z COVID-19 - Szanghai (Zhong, Eur J Phys Rehabil Med 2020)
50) Rola rehabilitacji w pandemii COVID-19 - Jianan Li - były Prezydent ISPRM (Eur J Phys Med Rehabil 2020)
51) COVID-19 i niepełsnopsrawność dzieci. Trabacca A (Eur J Phys Med Rehabil 2020)
52) Wpływ COVID-19 na system rehabilitacji i działalność lekarzy rehabilitacji w Hiszpanii. Chaler J (Eur J Phys Med Rehabil 2020)
53) Telemedycyna w dobie pandemii COVID-19. Negrini S (Eur J Phys Med Rehabil 2020)
54) Zmiana potrzeb w zakresie rehabilitacji - przegląd systematyczny - aktualizacja. Ceravolo MG (Eur J Phys Med Rehabil 2020)
55) cztery artykuły opisujące zespół Guillain Barre w przebiegu COVID-19 (the Lancet, NEJM, J Clin Nerioscience, IDCases) zamiesczone dzięki uważności dr Joanny Jabłońskiej Brudło z Oddziału Pomorskiego PTReh
56) Aerodynamiczna analiza zachowania cząstek wirusa SARS-CoV-2 w aerozolach - ważne z perspektywy bezpieczństwa personelu medycznego Liu Y (Nature, 2020)
57) Objawy kliniczne COVID-19: duża rozpiętość możliwości objawów klinicznych ma wpływ na skutecznośc strategii testowania) Vetter P. (BMJ, 2020)
57a) znaczenie osłabienia smaku i węku w diagnostyce COVID-19. Bénézit F. (Lancet, 2020)
58) Prognostyka pandemii COVID-19. Adam D. (Nature, 2020)
60) COVID-19 i uszkodzenia rdzenia kręgowego (URK) - treść numery specjalnego Spinal Cord Series and Cases: a) medycyna URK w okresie pandemii; b) cechy kliniczne COVID-19 u osób z URK; c) nietypowy przebieg kliniczny COVID-19 w URK; d) skrining i tirage w kierunku COVID-19 u osób z URK; e) Pierwszy przypadek URK z COVID-19 we Włoszech; f) wyniki międzynarodowej ankiety na temat wpływu pandemii SARS Cov-2 na leczenie osób z URK ; g) edytorial: pandemia jako wyzwanie i nowe perspektywy działania; h) pandemia, zmiany klimatyczne i niepełnosprawność związana z URK; i) pandemia i przygotowania do klęski żywiołowej a potrzeby osób z URK: rzeczywistość wybrzeża atlantyckiego
61) Powrót do sportu po infekcji COVID-19 - ryzyko zapalenia mięśnia serca: a) Shellhorn P. Eur Heart J 2020; b) Dores H. Br J Sports Med 2020
62) Zdaniem eksperta (dr Fotini Soliotis, konsultant reumatolog, Poole Hospital in Dorset): COVID-19 u osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów - artykuł z platformy edukacyjnej Medscape
63) Rehabilitacja po ostrym COVID-19 (Sheehy LM. JMIR Publications, 2020)
64) Zmiany i odzyskiwanie wydolności fizycznej po ciężkim zespole zaburzeń oddechowych w przebiegu COVID-19 (Rooney S. Physical Therapy, 2020)
65) Rola lekarzy rehabilitacji w pandemii COVID-19 (Carda S. European journal of PRM, 2020)
66) wpływ pandemii COVID-19 na populację osób z niepełnosprawnością (Lebrasseur A. Disabil & Health J. 2020)
67) przewlekłe neurospychiatryczne konsekwencje COVID-19 (Erausquin DA. Alzheimer&Dementia 2020)
68) Telerehabilitacja pacjentów z dystrofią Duchenne'a (Sobierajska-Rek et al.: The 3rd International Electronic Conference on Environmental Research and Public Health, 2021)
69) dysfagia po intubacji (Frajkova et al. Dysphagia, 2020)
70) przetrwałe objawy COVID-19 w świetle doświadczeń pacjentów (Gorna R, Lancet, 2021)
Strona 19 z 40