Społeczność Europejskiej Robotycznej Szkoły Rehabilitacji
Europejska Robotyczna Szkoła Rehabilitacji to międzynarodowa inicjatywa wspierana przez Europejskie Towarzystwo Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacje i Sekcję Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji UEMS. Szkoła zainicjowała budowę międzynarodowej społeczności w celu harmonizowania i rozpowszechniania wiedzy o robotach w rehabilitacji i utworzenie sieci współpracy między specjalistami rehabilitacji.
W trymestrze październik 2019 / styczeń 2020 platforma internetowa Szkoły osiągnęła znakomity wynik 95 subskrypcji (z całego świata). Inicjatorzy wyrażają nadzieję, że ta społeczność szybko się rozrośnie, aby zwiększyć wiedzę z zakresu robotyki.
Aby przyłączyć się do społeczności fachowców zaangażowanych w rehabilitację z zastosowaniem robotów klinij tutaj.
 Report ER2 Community.pdf | [ ] | 278 kB |
Nowości Cochrane Rehabilitation - grudzień 2019
Z okazji jubileuszu trzylecia Cochrane Rehabilitation o znaczeniu tej inicjatywy i strategii dalszego rozwoju mówią Dyrektor Cochrane Rehabilitation prof. Stefano Negrini, Przewodnicząca komitetu Komunikacji Cochrane Rehabilutation prof. Francesca Gimiliano i Dyrektor Naukowy Fundacji Don Gnocchi, prof. Maria Chiara Carrozza.
Wspomaganie funkcji stania w dystrofii mięśniowej Duchenne'a
Dystrofia mięśniowa Duchenne'a jest najczęstszym schorzeniem nerwowo-mięśniowym dziedzicznie sprzężonym z chromosomem X. Na ogół po ukończeniu 10 roku życia chłopcy z dystrofią Duchenne'a stają się zależni od wózków inwalidzkich. W rehabilitacji tych osób niezbędne jest użycie ortoz i urządzeń wspomagających funkcję stania.
Celem przeglądu Cochrane była ocena użyteczności wyrobów służących do wspomagania funkcji stania takich jak ortozy HKAFO i KAFO na u chłopców i mężczyzn z dystrofią mięśniową Duchenne'a. Zastosowana strategia wyszukiwania zaowocowała identyfikacją 13 publikacji, jednak żadna z nich nie była randomizowaną próba kliniczną o jakości spełniającej kryteria włączenia do analizy.
W aktualnej literaturze naukowej na temat rehabilitacji osób z dystrofią Duchenne'a brakuje solidnie wykonanych badań dotyczących urządzeń wspierających funkcje stania. W praktyce klinicznej można się oprzeć jedynie na uzgodnionych opiniach ekspertów, którzy zalecają stosowanie pasywnych lub wyposażonych w siłowniki urządzeń do utrzymywania postawy stojącej w celu zapobiegania przykurczom i deformacjom zarówno na wczesnym, jak i późnym etapie choroby, kiedy utracone są możliwości chodzenia. Autorzy przeglądu podkreślili konieczność podjęcia dalszych badań dobrej jakości w omawianej kwestii.
Programy ćwiczeń w zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa
Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK) jest przewlekłą, zapalną chorobą tkanki łącznej, która atakuje częściej mężczyzn niż kobiety (stosunek płci wynosi 2:1) obejmując szkielet osiowy i stawy krzyżowo-biodrowe i będąc przyczyną zapalenia stawów krzyżowo-biodrowych oraz wytworzenia syndesmofitów, które prowadzą do dolegliwości bólowych, niepełnosprawności i zesztywnienia kręgosłupa w charakterystycznym ustawieniu.
W leczeniu ZZSK istotną rolę ma postępowanie w celu zmniejszenie bólu i sztywności pleców oraz stawów krzyżowo-biodrowych oraz poprawy funkcji kręgosłupa. Programy postępowania ukierunkowane na na poprawę lub utrzymanie ruchomości kręgosłupa i klatki piersiowej są uznane za integralny element kompleksowego leczenia.
Celem cytowanego systematycznego przeglądu Cochrane była ocena korzyści i działań ubocznych programów ćwiczeń mających na celu poprawę funkcjonowania fizycznego, redukcję bólu, męczliwości oraz korzystny wpływ na ogólną aktywność choroby u osób z ZZSK. Włączono czternaście randomizowanych kontrolowanych badań z udziałem 1579 uczestników (w wieku od 39 do 47 - mediana 45 lat), w których porównywano programy ćwiczeń z brakiem interwencji lub ze standardowym leczeniem.
Analiza prac zaowocowała znalezieniem dowodów dowody umiarkowanej do niskiej jakości wskazujących, że programy ćwiczeń w porównaniu z brakiem interwencji nieznacznie poprawiają funkcjonowanie, redukują ból i nieznacznie zmniejszają aktywność choroby w ocenie pacjenta. Nie jest oczywiste, czy zastosowanie ćwiczeń miał wywiera wpływ na ruchomość kręgosłupa i męczliowść.
Dalsze badania powinny iść w kierunku oceny skuteczności terapii ruchem we wczesnych stadiach choroby, a programy ćwiczeń powinny być oceniane na różnych etapach. Mogłyby one być źródłem cennej wiedzy, czy połączenie leczenia biologicznego i programów rehabilitacyjnych u osób ze świeżo rozpoznanym lub wczesnym ZZSK jest skuteczne w zapobieganiu deformacji i niepełnosprawności.
Rehabilitacja w celu redukcji deficytu uwagi po udarze mózgu
Uwaga to zdolność do skupienia zasobów poznawczych na wybranych aspektach środowiska oraz jako neuronalna gotowość do reagowania na bodźce. W pojęciu uwagi można wyróżnić: czujność (gotowość do reagowania), selektywną uwagę (umiejętność skupienia się na określonych bodźcach przy jednoczesnym ignorowaniu nieistotnych), trwała uwaga (zdolność do utrzymywania koncentracji przez dłuższy czas), uwagę (wzrokowo)-przestrzenną (zdolność rozmieszczania uwagi na obiektach usytuowanych w przestrzeni), i podzielną uwagę (zdolność do jednoczesnego podejmowania wielu zadań).
U 24% do 51% pacjentów wypisanych ze szpitala po udarze mózgu zaburzenia uwagi wpływają na wydolność w codziennych czynnościach, nastrój i jakość życia. Poprawa funkcji poznawczych należy do priorytetów badań naukowych poświęconym osobom po udarze mózgu.
Zaburzenie uwagi może być związane zarówno z uszkodzeniami przednich struktur mózgu powodujących rozproszenie, jak i tylnych, które mogą powodować np. trudności w zrozumieniu instrukcji. Dla uzyskania optymalnego wyniku funkcjonalnego, rehabilitację w kierunku odzyskania funkcji poznawczych należy zaprojektować indywidualnie. Interwencje mogą być ukierunkowane na przywrócenie funkcji poznawczych i / lub kompensację polegającą na zmniejszenie upośledzenia funkcji poznawczych za pomocą strategii minimalizujących skutki zaburzenia niedoborów uwagi. Skuteczność obu strategii pozostaje niejasna.
Celem omawianego przeglądu Cochrane jest analiza dowodów na efektywność rehabilitacji osób z udarem mózgu w zakresie redukcji deficytów uwagi. Jako wyniki końcowe przyjęto zdolność do wykonywania codziennych czynności, nastrój i jakość życia. Włączono sześć randomizowanych badań kontrolowanych opublikowanych przed lutym 2019 r., z udziałem 223 uczestników mających problemy z uwagą po udarze mózgu. Badania porównywały interwencje poznawcze ukierunkowane na zdolności uwagi ze zwykłą opieką lub brakiem terapii. Wyniki mierzono bezpośrednio po rehabilitacji, jak i po okresie obserwacji. Wyłączono interwencje terapeutyczne nie wymagające skupienia uwagi takie jak leczenie z zastosowaniem programów komputerowych wymagające niewielkiego skupienia uwagi oraz interakcje społeczne. Słuchanie muzyki, medytacja, joga lub zostały także wyłączone.
Mała liczba włączonych badań, niska liczność badanych grup i ryzyko stronniczości w raportowaniu wyników interwencji spowodowały, że jakość dowodów oceniono jako ogólnie bardzo niską do umiarkowanej. Nie było wystarczających danych, aby ocenić, czy leczenie jest bardziej skuteczne w fazie ostrej lub okresie późniejszym. Ponadto nie udało się ustalić, czy na skuteczność leczenia wpływa nasilenie upośledzenia uwagi u badanych, i czy też efekty różniły się w zależności od częstotliwości interwencji (liczba sesji na tydzień), intensywności interwencji (całkowita liczba godzin interwencji) i rodzaju interwencji.
Autorzy wnioskują, że rehabilitacja w celu redukcji deficytów uwagi po udarze mózgu może poprawić niektóre szczególne aspekty uwagi bezpośrednio po zastosowaniu interwencji. Nie zaleziono dowodów wskazujących, czy korzyści utrzymują się w długim okresie. Jednak zwiększenie uwagi w krótkim okresie może umożliwić pacjentom lepsze zaangażowanie się w rehabilitację i poprawę ich zdolności do radzenia sobie z zadaniami, w których jednocześnie musi być wykonywana więcej niż jedna aktywność np. chodzenie i mówienie. Ważne jest, aby w dalszych badaniach na skutecznością rehabilitacji w celu poprawy uwagi ściśle monitorować efekty, ponieważ bieżąca analiza nie może być podstawa do sformułowania rekomendacji konkretnego postępowania. Ponadto w przyszłych badaniach należy skupić się na zapewnieniu o wyższej jakości metodologicznej i oceniać trwałość efektu oraz badać, czy poprawa uwagi przekłada się na lepsze funkcjonowanie w życiu codziennym.
22 Kongres ESPRM 1-6 maja 2020 w Belgradzie - rejestracja ze zniżka tylko do końca roku
Możliwość skorzystania ze zniżki w opłacie rejestracyjnej na 22 Kongres Europejskiego Towarzystwa Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji w Belgradzie upływa wraz z końcem roku.
Kliknij tutaj, by zarejestrować się ze zniżką.
Międzynarodowe wytyczne na temat kształcenia w specjalizacji Medycyna Fizykalne i Rehabilitacja i zakres kompetencji zawodowych specjalisty
Komitet ds Edukacji Międzynarodowego Towarzystwa Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji (ISPRM) ogłosił w listopadzie 2019 roku wytyczne na temat kształcenia w specjalizacji Medycyna Fizykalne i Rehabilitacja i zakres kompetencji zawodowych specjalisty.
Proszę zapoznać się z tym ważnym dla nas dokumentem.
Klikając tutaj można zostawić komentarz.
| PRM-Core-curriculum-Competency.pdf | [ ] | 976 kB |
V zdalny kurs: ZASADY I PRAKTYKA LECZENIA ZACHOWAWCZEGO SKOLIOZ
Mam przyjemność powiadomić o otwarciu rejestracji uczestników trzeciej edycji międzynarodowego zdalnego kursu "Principles and Practice of Scoliosis Conservative Treatment (PPSCT)" odbywającego się pod patronatem Seksji Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji UEMS i ESPRM i kierowanego przez prof. Stefano Negrini. Kurs ma na celu szerzenie zaktualizowanej wiedzy na temat zachowawczego leczenia skolioz wśród uczestników z całego świata. Autorzy Kursu to uznane na świecie największe autorytety w dziedzinie leczenia skolioz.
W 2016 r. z inicjatywy Istituto Scientifico Italiano Colonna Vertebrale (ISICO) uruchomiono coroczny zdalny kurs doskonalący na temat skolioz, otwarty dla uczestników z całego świata. Celem było zaoferowanie profesjonalistom specjalistycznego szkolenia w zakresie zasad i praktyki leczenia skoliozy zachowawczego prowadzonego przez grupę wiodących ekspertów w tej dziedzinie na całym świecie. Pierwsze cztery edycje okazały się wielkim sukcesem zyskując popularność wśród lekarzy na wszystkich kontynentach.
ISICO chętnie dzieli się swoim bogatym doświadczeniem klinicznym i naukowym z uczestnikami kursu, mając nadzieję, że doprowadzi to na całym świecie do poprawy jakości skutecznego leczenia zachowawczego skolioz.
Cele edukacyjne
· nabycie umiejętności wysokiej jakości leczenia osób dotkniętych deformacjami kręgosłupa, zwłaszcza dzieci i młodzieży
· zaznajomienie z teoretycznymi podstawami teoretyczne takiego leczenia
· zaznajomienie z koncepcją ISICO w zakresie oceny pacjentów i procesu podejmowania decyzji terapeutycznych
· zrozumienie współczesnych technik leczenia skolioz, ze szczególnym uwzględnieniem ćwiczeń leczniczych i zaopatrzenia ortotycznego.
Kryteria kwalifikacji:
Chociaż kurs został początkowo stworzony na potrzeby dla lekarzy, jego treść może zainteresować także innych profesjonalistów medycznych i związanych ze zdrowiem zajmujących się leczeniem skolioz.
W trakcie kursu uczestnicy są punktowani na podstawie ich aktywnego udziału w grupach dyskusyjnych i sesjach na żywo. Aby otrzymać certyfikat uczestnictwa i zostać dopuszczonym do egzaminu końcowego wymagane jest uzyskanie minimalnej liczby punktów. Po zdaniu egzaminu końcowego uczestnicy otrzymają certyfikat odpowiedni do wykonywanego zawodu.
Organizacja kursu
Kurs ma w całości charakter zdalny i jest realizowany za pośrednictwem dedykowanej platformy edukacyjnej online. Kurs jest podzielony na 12 modułów, z których każdy trwa dwa tygodnie. Każdy moduł zawiera trzy nagrane wykłady teoretyczne (każdy około 45 minut), do których kursant przystępuje w dogodnym dla niego czasie. Każdy wykład odwołuje się do 2-3 prac naukowych, które należy przeczytać. Każdy moduł obejmuje ponadto trzy grupy dyskusyjne, w których omawiane są konkretne tematy związane z tematem bieżącego modułu, aby aktywizować kursantów i usprawnić proces uczenia się. W trakcie dyskusji w grupach uczestnicy wyrażają opinie i uzasadniają swoje stanowisko w omawianych zagadnieniach. Każdy moduł kończy się sesją online na żywo prowadzoną przez koordynatora, kiedy to omawiane są przypadki kliniczne. Są to jednogodzinne spotkania co dwa tygodnie, które wymagają udziału na żywo w określonym czasie.
Uwaga – zapisując się na kurs przed 15 grudnia można skorzystać ze zniżek w opłatach
| Program kursu 2020.pdf | [ ] | 232 kB |
Strona 21 z 40
